Het woord ziel in verbinding brengen met organisaties is niet evident. Daarenboven is 'ziel' iets waar woorden te kort bij schieten. Toch wil ik in deze blog een moment van verdiept inzicht - omtrent dit thema - delen met jullie. Ik hoop dat het me lukt om de juiste woorden te vinden. Je zou 'ziel' kunnen vergelijken met een stromende bron. Wat stroomt er dan uit die bron, geen water, maar levenskracht of QI. Sommige organisaties voelen vol energie, sommige voelen doods. Respectievelijk is de ene organisatie nog geconnect met haar bron, de andere niet. Je zou het - als een organisatie doods aan voelt - kunnen vergelijken met een bron waar een steen over gelegd werd of een bron die vol modder en stenen zit waardoor ze als het ware verstopt zit. Enige tijd geleden had ik - samen met Maaike Verstraeten - een gesprek in een organisatie. Tijdens dat gesprek werd ons nog meer duidelijk wat er voor zorgt dat de verbinding met de bron of de ziel verstoord geraakt. Onze gesprekspartner had al jaren - op een heel bijzondere manier - zorg gedragen voor die organisatie. Er waren al verschillende directeurs en managers de revue gepasseerd en allemaal hadden ze heel erg beroep op haar gedaan om aansluiting te vinden met de organisatie. Eigenlijk was zij de informele directeur. Rondom haar waren er nog een aantal anciens in de organisatie die al heel wat geofferd hadden voor de organisatie. Die mensen hadden dus samen al heel veel gegeven aan de organisatie en eigenlijk was het vooral door hun informeel leiderschap dat de organisatie nog draaide. Zij als geen ander kenden de klappen van de zweep, de ins en outs van het bedrijf, het organisatie-DNA. Ondanks dat blijft de hoofdzetel van de groep - waar de organisatie deel van uit maakt - om de zo veel jaar externe directieleden plaatsen aan het hoofd van de organisatie. Veel van die managers zien het bedrijf - die de anciens heel erg koesteren - als speelgoed in hun loopbaan en slagen er niet in om de werking van de organisatie echt door te hebben of er echt nieuwsgierig naar te zijn. Of het interesseert hen niet of ze begrijpen niet hoe een organisatie als Levend Systeem in elkaar zit. Daardoor kunnen ze het potentieel van de organisatie niet ten volle ontsluiten. Geen erg, want het bedrijf is voor hen een passage. Ze veranderen van organisatie alsof het veranderen van auto is. Deze manier van werken legt echter een zware steen op de ziel van organisaties. Er wordt op die manier voorbij gegaan een aantal wezenlijke systemische principes, je weet wel PLEK - ORDE en BALANS. Op het vlak van ORDE zal de ziel zich pas echt openen als er iemand aan het hoofd komt van deze organisatie die of zijn strepen heeft verdient in de organisatie door de jaren heen of de anciens volwaardig betrekt en honoreert. De mensen - met de juiste competenties - zitten trouwens in de organisatie maar ze worden door de hoofdzetel niet echt gehonoreerd. Zo ontstaat er een grote ontwrichting op het vlak van balans. Een aantal mensen hebben door de jaren al heel veel gegeven aan de organisatie en krijgen niet uitgebalanceerd terug. Dat wreekt zich. Zolang de door de hoofdzetel geplaatste directie- en managementleden deze principes niet honoreren, zullen ze geen vat krijgen op de organisatie. De organisatie zal zich voor hen blijven afsluiten, er zal een steen op de bron blijven liggen. En dat is zonde want de wereld heeft meer dan ooit nood aan bloeiende bedrijven. Mensen en organisaties zijn geen speelgoed ... het zijn complexe Levende Systemen waar - als er zorg voor gedragen wordt - ontzettend mooie dingen kunnen uitkomen ... en daar zijn leiders voor nodig, leiders die weten hoe ze de ziel van een Levend Systeem kunnen ontsluiten!