Bijzondere prestaties blijken min of meer een gelijkaardige dieptestructuur te hebben. Het is een combinatie van een mentale, fysieke en systemische dimensie. Ik wil eerst het woord combinatie extra onderlijnen, met name, de drie dimensies zijn even belangrijk. Als er dus één van de drie niet goed zit, zal het minder evident zijn om flow te ervaren. In deze blog zal ik eerst even stil staan bij de eerste twee om dan dieper in te zoomen op de derde dimensie want daar gaat deze blog voornamelijk over. FOCUS - De mentale dimensie Een belangrijk aspect om iets bijzonders neer te zetten is focus. Als je geen scherp beeld hebt van wat je wil realiseren, dan kan het zelf-organiserend vermogen van ons volledige "zijn" niet voor ons beginnen werken. Het is als iets proberen op te zoeken met Google zonder een zoekterm in te geven. Focus of visie kan gaan over concrete realisaties (bv. het lopen van een marathon) maar het kan ook gaan over een innerlijke "state" (bv. rustig blijven op een examen). Vaak hebben mensen een beeld van wat ze niet willen of helemaal geen beeld. Flow is dan zo goed als onmogelijk of iets puur toevallig … CENTERDNESS - De fysieke dimensie Wetenschappers hebben getoond dat er - naast ons vertrouwde brein - ook een brein zit in onze buik (cfr. gut-feeling) en rondom ons hart (cfr. je hart volgen). Onze maatschappij is heel mentaal waardoor veel mensen enkele en alleen in hun hoofd leven terwijl ons lichaam ons ook ontzettend veel sturingsinformatie bezorgd. Mensen die top prestaties neer zetten blijken heel erg verbonden te zijn met hun lichaam. Via je ademhaling kan je heel snel vast stellen of je in je hoofd zit met name doordat je ademhaling dan hoog in je borstkast zit. Doorademen - wat men ook wel eens de buikademhaling noemt - is een heel goede vorm om terug te verbinden met je lichaam. Mensen die hier meer aandacht aan besteden, zijn soms verrast van de vermoeidheid of emoties die ze dan plots beginnen te voelen (en sommige kruipen dan snel terug in hun hoofd). Je hebt de connectie met je lichaam dus heel erg nodig om bijzondere prestaties te kunnen neer zetten en zeker als je dat wil op een duurzame manier. FIELD - De systemische dimensie Mensen die NLP gestudeerd hebben, kennen de term hulpbronnen en hindernissen. Deze paragraaf zit in deze hoek. Mensen die bijzondere prestaties neer zetten hebben geleerd om zich te verbinden met hulpbronnen. Sommige mensen willen een bijzondere sport prestatie neer zetten en verbinden zich vooral met de keren dat ze al blessures hebben opgelopen. Dat verkrampt je lichaam ... De kunst is dus om heel bewust de hulpbronnen te activeren die je nodig hebt om een bepaald doel te realiseren. Dit klinkt misschien heel mechanistisch maar dat hoeft het niet te zijn. Sommige mensen hebben veel minder hulpbronnen of kunnen zich er minder makkelijk mee verbinden. Als je vooral kritische mensen rondom jou hebt (of hebt gehad) dan is het niet onlogisch dat je de weg naar hulpbronnen niet zo goed vindt. Die kritische stemmen cirkelen permanent rondom jou en dat doet iets met je energie. Probeer daar de komende tijd maar eens op te letten, je kan de impact van een hulpbron fysiek leren gewaar worden. Welke hulpbronnen hoor ik mensen allemaal gebruiken:
Momenten van rust;
Momenten van groei en/of overwinning;
Mensen waar men onvoorwaardelijke steun en liefde van ontvangt;
Momenten van vrijheid (bv. wandeling in de bergen);
Soms zijn het zelf mensen die al overleden zijn maar waar men steun lijkt van te krijgen;
...
Onze psyche is bijzonder creatief en ik ben telkens weer gefascineerd om te horen wat allemaal een hulpbron kan zijn. In elk geval is de kans groter dat het beste van ons zelf naar buiten komt als we ons leren verbinden met onze hulpbronnen (ipv met onze hindernissen) en die zijn voor iedereen uniek. Voor ik stap in de volgende paragraaf, onderlijn ik graag nog even dat het gaat over de combinatie van de drie, dus niet "of" maar "en" ... die drie dimensies lijken elkaar heel goed te versterken. Hoe hulpbronnen ontstaan Deze zomer had ik het geluk om veel tijd te kunnen door brengen met mijn gezin. We maakten samen wandelingen in de bergen, we gingen fietsen, zwemmen, klimmen, ... we deden zelf samen een touwen parcours tussen de bomen. Stap voor stap begon het me te dagen dat veel hulpbronnen ontstaan tijdens dergelijke momenten samen. Ik heb mensen al vaak hulpbronnen horen noemen tijdens coaching gesprekken die verwijzen naar dit soort momenten waardoor me plots iets duidelijk werd. Toen kreeg het samen doen van dit soort activiteiten een diepere betekenis voor mij. Samen dingen doen zijn momenten waarop we hulpbronnen met elkaar ontwikkelen, hulpbronnen die we vaak ons hele leven met ons mee nemen ... Opvoeden heeft daardoor een bredere betekenis gekregen voor mij. Het is niet alleen klaar stomen voor de volwassen wereld zoals netjes leren eten, veters leren dicht knopen, ... - om het even heel rudimentair te maken - maar ook (en vooral) het ontwikkelen van hulpbronnen die kinderen zullen kunnen activeren in hun volwassen leven als het even tegen zit, ze zich even alleen of gekwetst voelen, ... of even alle steun nodig hebben om voor iets bijzonders te gaan. Het klinkt misschien evident voor jou als lezer maar ik was intens blij toen ik hier bewust van werd. Daarom koos ik er voor om dit even te delen. Vul me gerust aan ...