Als zelfstandig OrganisatieCoach heb je er alle belang bij om goed zorg te dragen voor je gezondheid. Ziek zijn is niet echt een optie of het heeft meteen negatieve effecten: agenda issues, een ontevreden klant, inkomstenverlies, ... . Daarom heb je er alle belang bij om pro-actief om te gaan met je gezondheid. Sport maakt daar al jaren deel van uit maar sinds enkele jaren ben ik op de sukkel door blessures vooral aan mijn knieën. Omdat minder sporten zijn tol begon te eisen, pakte ik de draad terug op in de lente van dit jaar. En als ik ergens mijn tanden in zet, dan ga ik er voor. Omdat de oogst van enkele maanden opzoekingswerk me heel veel deugd heeft gedaan, deel ik even mijn belangrijkste learnings in een blog. De gezondheidsdriehoek Doorheen deze blog zal ik verwijzen naar een aantal relevante boeken waar ik interessante inzichten uit heb gehaald. "The Maffetone Methode," van Philip Maffetone is het boek dat centraal staat in deze blog. Let wel, ik las boeken om aan mijn fitheid te werken en niet om de ene of andere top prestatie neer te zetten, mogelijks heb je daar andere boeken voor nodig. In zijn boek verwijst Philip Maffetone naar drie peilers die cruciaal zijn om op een duurzame manier te trainen, met name: sporten, stress en voeding. Van zodra je prestaties stagneren - het zogenoemde plateau - is het goed om even bij die drie peilers stil te staan want ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De oogst van een half jaar trainen is 0,0 gr. gewichtsverlies maar wel een behoorlijke vermindering van mijn vetpercentage (van 30% naar 18%) en dat heeft heel wat positieve effecten wat natuurlijk niet betekent dat ik niet ziek kan worden. Ik wil het universum niet uitdagen met deze blog ... ik wil vooral verder bouwen en de inzichten die ik opgedaan heb delen. Peiler 1: Sporten Na meer dan 25 jaar lopen gecombineerd met tal van andere sporten (rots- en zaalklimmen, fietsen, zwemmen, ...), is het best wel confronterend om van de ene in de andere knieblessure te belanden. Mijn regelmatige bezoekjes bij de chiropractor zorgen wel voor verlichting maar ik genoot niet meer voor de volle 100% van lopen. Ik durfde niet meer voluit gaan. Met pijn in het hart, borg ik mijn loopschoenen op. Gelukkig prikkelde een audioreeks met Ken Wilber me om met krachttraining te beginnen. Ik kocht me een set kettlebells, een trainingsboek en installeerde een App op mijn iPhone. Het effect was heel snel voelbaar want kettlebells staan bekend als één van de meest effectieve manieren om krachttraining mee te doen. Omdat mijn tijd tijdens de week beperkt is, las ik "The 4 hour Body" waardoor de bal echt aan het rollen ging. Dat boek staat vol met tips om het maximum uit je workouts te halen (let wel, het is een mannenboek). Er volgde nog een goede App met workouts - louter en alleen met oefeningen met je eigen lichaamsgewicht - en ik breidde mijn arsenaal spullen om thuis te trainen verder uit. En zo kwam de goesting terug om toch terug te beginnen lopen. Via "Power, Speed, Endurance," van Brian MacKenzie leerde ik een totaal andere looptechniek kennen. Na meer dan 20 jaar lopen, vast stellen dat je je lichaam totaal verkeerd belast, is best wel ontluisterend. Ik leerde lopen door op de hiel van mijn voeten te landen. Net daarom zijn alle sportschoenen voorzien van absorberende zolen met vooral versterking aan de hiel. Die looptechniek gebruikt echter het schokdempend vermogen niet van onze voeten en benen, integendeel. Sinds kort land ik - tijdens het lopen - op de bal van mijn voeten en in die zin ben ik benieuwd of mijn vertrouwde kniepijn zal uit blijven. Die nieuwe looptechniek combineer ik met de methode aangereikt door Philip Maffetone. Hoe? Ik probeer mijn hartslag onder de 140 te houden, wat berekend is op mijn leeftijd en loopfrequentie. Daardoor train ik vooral aeroob in plaats van anaeroob. Dat zorgt voor vetverbranding en bouwt ook aan een gezonde basis voor het endocrien systeem (immuunsysteen, hormoonhuishouding, ...). Vroeger liep ik nog te veel vanuit een prestatiepatroon waardoor ik vooral mijn anaeroob systeem trainde en dat verbrandt - even kort door de bocht - eerder suikers dan vet. Ondertussen lukt het me terug om 1 à 2 keer per week te lopen gecombineerd met een 2 à 3 tal krachttrainingen en ik voel me terug stukken beter in mijn vel. Peiler 2: Voeding Nu de suikertaks een feit is ... grapje. Enkele jaren geleden leerde ik dat ik een emo-eter ben. Als ik een drukke dag achter de rug heb, dan duik ik makkelijker in de chips of vul ik sneller een extra bord met eten. Kortom, ik at meer dan ik verbruikte. Ondertussen vermijd ik domino-food ... of voedsel waar je niet mee kan stoppen eens je er mee begonnen bent. Chips is daar een schitterend voorbeeld van en natuurlijk alles met suiker. Met vallen en opstaan, lukte het ons om de voedselzandloper te integreren in ons leven. En nu Mieke een grote fan is geworden van Pascale Naessens zijn we helemaal vertrokken. Minder suiker, minder brood, minder pasta, minder vlees, ... meer groenten, meer water, groene thee, ... man, man, man ... wat zijn we verkeerd opgevoed op het vlak van voeding. Gelukkig doen we dit met z'n tweetjes anders is dit onbegonnen werk. En ik moet bekennen dat brood, pasta e.d. laten nog niet evident is. Alle tips zijn welkom. Oh, en deze App helpt me ontzettend om voldoende water te drinken. Als ons lichaam niet voldoende water binnen krijgt, dan ontwikkelt het honger om vocht uit eten te halen. Dat ene inzicht gaf mij het laatste duwtje om minstens 1,5 à 2,5 liter water per dag te drinken (excl. koffie, wijn, soep, ...). Tot slot, liet ik me enkele weken geleden testen door een voedingsdeskundige en dat brengt me bij het volgende punt. Peiler 3: Stress Enkele jaren geleden liet ik af en toe een bloedonderzoek doen maar ik leerde recent een methode kennen die de celgezondheid meet. Op basis van die meting, leerde ik dat mijn recuperatietijd niet optimaal zit. Niks om me nu al zorgen over te maken maar tegelijkertijd een early-warning signaal. Inderdaad, als je recuperatiesnelheid heel erg daalt ... dan kom je bij uitputting of burn-out. Dit wordt natuurlijk beïnvloed door verschillende innerlijke en uiterlijke factoren die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Hard en veel werken is sowieso dubbel aangevinkt bij mij. Soms vallen zelfs hobby's binnen dat prestatie-frame dat extra stress creëert in plaats van voor ontspanning te zorgen. Net daarom ben ik blij met de inzichten van Philip Maffetone. Lopen is nu echt ontspanning geworden i.p.v. voorbereiding op de zoveelste stadsloop. Stress is echter ook iets dat we op pikken uit de wereld rondom ons. Omdat we empathische wezens zijn - dus een soort emo-sponzen - pikken we de stress en de emotie in ons op die zich rondom ons bevindt en dit via onze spiegelneuronen. In mijn werk - als OrganisatieCoach - word ik vaak geconfronteerd met emoties, spanningen, ... en die moeten ook hun weg vinden doorheen mijn lichaam anders blijven die in mezelf rond dwarrelen. Het boek "Help for the Helpers" leverde me op dat vlak ontzettend veel inzichten op. Enerzijds omwille van de bewustwording maar ook omwille van de oefeningen die de auteur aanreikt. Spiertonus blijkt trouwens een belangrijke factor te zijn waarmee je jezelf kunt beschermen tegen prikkels rondom jou. Nice to know als je hoog of hypersensitief bent. Spieren blijken als een soort energetisch schild te werken en daar waar je spiertonus lager is komen emoties van anderen makkelijker bij je binnen. Klinkt misschien heel gek maar de auteur is één van de pioniers in de wereld van trauma. En net doordat ik me de laatste tijd heel intensief aan het verdiepen ben in trauma, leerde ik wat onverwerkt trauma en onverwerkte emoties doen met ons zenuwstelsel. Binnen dat kader gaat "wat je aandacht geeft groeit (en wat je geen aandacht geeft lost zich dus op)," niet op. Onverwerkt trauma en/of verdriet gaat niet weg door het te negeren. Ons lichaam moet dit kunnen los laten. Het werk van Dr. David Mickel zorgde enkele jaren geleden voor een doorbraak bij mezelf. Ik zou binnen dit kader nog tal van andere verwijzingen kunnen geven maar de conclusie voor mezelf is dat ik doorheen de jaren leerde dat niet alle heling via het hoofd (praten, overtuigingen, cognitief, mentaal, ...) loopt. We negeren en onderschatten het belang van ons lichaam. Meer en meer koester ik de wijsheid van mijn lichaam, het somatische, het fysieke. Voor mij is het een evenwaardig aan mijn brein en in die zin probeer ik er altijd maar beter zorg voor te dragen. Mijn lichaam is immers minstens even belangrijks in mijn werk als mijn hoofd. Ik verwijs ook nog even naar de vorige peiler voor de volledigheid. Ik vertelde dat ik een emo-eter ben ... dat betekent heel concreet dat stress me meer doet eten en vooral suikers. De peilers versterken of verzwakken elkaar. Zo kan lopen ook op een meditatieve manier. Zo vind je stap voor stap je eigen manier om te werken aan de drie peilers. Tot slot Ik heb geprobeerd om een beknopt overzicht te maken van de inzichten die ik de voorbije tijd heb opgedaan. Ze waren zo kostbaar dat ik niet anders kon dan ze delen. Mocht je nog vragen hebben, aarzel niet om me te contacteren want niet alle verwijzingen of tips zitten vervat in deze korte blog. Wel staan de drie peilers die aan bod kwamen in deze blog een stuk centraler in mijn leven: stress, voeding en sporten. Ik ben nog niet terug in full shape maar ik hoop dat het me lukt om al die inzichten verder te blijven toepassen. Gelukkig ben ik bewust van mijn zwakke plekken binnen die drie peilers. Uitkijkend naar de herfstvakantie ...